Ηθικές επιλογές

Η αντιπαράθεση του Δυϊσμού στον Μονισμό
έχει βρεί πολυάριθμες εφαρμογές στις θρησκείες,
όπως εκείνες που αντιπαραθέτουν το ΚΑΚΟ στο ΚΑΛΟ,
ως ηθικές επιλογές στην ανθρώπινη συμπεριφορά και
ως συστατικά στοιχεία του κόσμου.

Στη φιλοσοφία ΜΟΝΙΣΤΙΚΟ σύστημα είναι αυτό του Σπινόζα,
ενώ Δυϊστικό είναι αυτό του Πλάτωνα.

Διαφορετικό Δυϊστικό σύστημα εισήγαγε ο Χέγκελ,
δίνοντας μορφή στην αντιπαράθεση ασυμβίβαστων
μεταξύ τους στιγμών του Κοσμικού Χρόνου :

"Ο Δυϊσμός ο οποίος θέλει ανυπέρβλητη την αντίθεση
ΠΕΠΕΡΑΣΜΕΝΟΥ και ΑΠΕΙΡΟΥ,
δεν κάνει την απλή σκέψη ότι,με τον τρόπο αυτό,
το άπειρο γίνεται αυτόματα ο ένας μόνο από τους δύο όρους
στους οποίους το έχουν ΔΙΧΑΣΕΙ,και,κατά συνέπεια,
η μία μόνο επιμέρους οντότητα,στην οποία προστίθεται το πεπερασμένο,
ως το άλλο επιμέρους.Ένα τέτοιο άπειρο,που δεν είναι παρά ένα επιμέρους,
συνυπάρχει με το πεπερασμένο,έχει μέσα σ'αυτό,ακριβώς γι'αυτόν τον λόγο,
τα όρια του,το πέρας του,δεν είναι εκείνο που πρέπει να είναι,
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΙΡΟ,αλλά είναι μόνο πεπερασμένο."

Επομένως δυϊσμός δεν υπάρχει.
Δεν υπάρχει ψυχο-φυσικός δυϊσμός ψυχής και σώματος,(Ορφέας).
Δεν υπάρχει η αιώνια διαλεκτική ή
τάση των δύο αντιθέτων στοιχείων,(Ηράκλειτος)
του Ενός και του Πλήθους,(Πλάτων)
της Μονάδας και της Δυάδας,(Πυθαγόρας)
της Ιδέας και της Ύλης,(Πλάτων)
της Έσχατης Πραγματικότητας και της Πολλαπλότητας,(Παρμενίδης)
του Νου και του Κόσμου της εμπειρίας,(Μπραχμανισμός)
του Θεού και του Κόσμου,(Βεδάντα)
της Αγάπης και της Έριδας,(Εμπεδοκλής)
του Είναι και της Γνώμης,(Παρμενίδης)
του Καλού και του Κακού,(Ζωροαστριμός και Μανιχαϊσμός)
του Όσιρη και του Σήθ,(Αφανής Δυϊσμός)
του Νόμμου και του Γιουρούγκου,(Ντογκόν)
του Απσούτ,της Τιαμάτ και του Μαρδούκ,(Μεσοποταμία)
της Ύπαρξης και της Μορφής,(Οντολογικός Δυϊσμός)
του Ουρανού και του Κρόνου,(Ησίοδος)
του Κρόνου και του Δία,
του Φωτός και του Σκότους,(Απόλυτος ριζικός δυϊσμός)
του Πνεύματος και της Χαώδους άμορφης μάζας,...

Το χαώδες σκοτάδι δεν υπάρχει εξαιτίας ενός τυχαίου γεγονότος,
που ταυτίζεται με μία "τόλμη",ένα ελάττωμα σε έναν από τους
"αιώνες" ή θείες οντότητες που διακηρύττουν οι Γνωστικοί.
(Συριο-Αιγυπτιακός Γνωστικισμός)
Ούτε ο Ένας έβαλε άλλους τεχνίτες-δημιουργούς να φτιάξουν το'να,
και άλλους τεχνίτες-δημιουργούς να φτιάξουν τ'άλλο.

Η ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΑΡΧΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΦΥΗΣ ΜΕ ΤΟ ΚΟΣΜΟ
ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟ Η ΑΠΑΤΗΛΗ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΕΝΟΣ
ΤΟ ΚΑΘΕΤΙ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΣΤΟ ΕΝΑ