Υπάρχει μία ηθική των κυρίων και μία ηθική των δούλων.
Στο πρώτο είδος της ηθικής η αντίθεση 'καλός' και ΄κακός'
ισοδυναμεί με την αντίθεση 'ευγενής' και 'αξιοκαταφρόνητος'.
Περιφρονεί κανείς τον άνανδρο,τον φοβητσιάρη,τον ασήμαντο,
αυτόν που σκέφτεται μόνο τη στενή ωφελιμότητα.
Επίσης περιφρονεί τον δύσπιστο με το ανήσυχο βλέμμα,
αυτόν που ταπεινώνεται,τον άνθρωπο-σκύλο,
που αφήνει να τον κακομεταχειρίζονται,
τον ζητιάνο-κόλακα,τον ψεύτη,....
Ο ευγενής άνθρωπος έχει τη βαθιά συναίσθηση ότι
δικαιούται να προσδιορίζει την αξία,
δεν έχει ανάγκη της επιδοκιμασίας,
είναι ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΑΞΙΑΣ.
Στο πρώτο πεδίο βρίσκεται το συναίσθημα της πληρότητας,
της δύναμης που θέλει να ξεχειλίσει,
η συναίσθηση ενός πλούτου που θα ήθελε να δώσει και
να εξαπλώσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου