Η λεία σου

Όποιος το βάραθρο αγαπά,

φτερά πρέπει να'χει...

Δεν πρέπει να μένει κρεμασμένος,

ο πιο σκληρός κυνηγός.

Πρόσφατα ακόμη του Θεού κυνηγός,

όλων των αρετών παγίδα,

του Κακού το βέλος !

ΤΩΡΑ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΕΣΕ ΚΥΝΗΓΗΜΕΝΟΣ,

Η ΛΕΙΑ ΣΟΥ,Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ,

ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΕΣΕΝΑ ΣΑΪΤΟ-ΧΤΥΠΗΜΕΝΟΣ !

Τώρα

μόνος με τον εαυτό σου,

αντίθετος στην ίδια σου τη γνώση,

ανάμεσα σ'εκατό καθρέπτες,

ψεύτικος μπρός στον ίδιο τον εαυτό σου,

απ'τα ίδια σου τα σκοινιά στραγγαλισμένος !

ΑΥΤΟΓΝΩΣΤΗΣ !

ΑΥΤΟΔΗΜΙΟΣ !

Γιατί δέθηκες

με το σκοινί της σοφίας σου ;

Γιατί δελεάστηκες

απ'του αρχαίου φιδιού τον παράδεισο ;

Γιατί γλίστρησες

μέσα σου - μέσα σου ;

Ένας αιχμάλωτος τώρα,

που τον σκληρότερο κλήρο ετράβηξε :

στην ίδια του τη σήραγγα

δουλεύοντας καμπουριασμένος,

τον ίδιο εσένα σκάβοντας,

αβοήθητο,

αλύγιστο !

Γύρεψες το βαρύτερο φορτίο :

και βρήκες τον εαυτό σου !