
Δεσπόζει στο βάθος των ανήσυχων ανθρώπων.
Μιλά όλο και ακριβέστερα κι απαιτεί όλο κι ακριβέστερες έννοιες.
Μόνο έτσι αξίζει,δηλαδή,να στοχάζεται ένας μη-εφησυχάζον.
Δεν έχουμε το δικαίωμα να μένουμε ξεκομμένοι από τον εαυτό μας σ'οτιδήποτε :
δεν μας επιτρέπεται ούτε τυχαία να εξαπατούμε τον εαυτό μας,
ούτε τυχαία ν'αποκαλύπτουμε την αλήθεια.
Με την ίδια αναγκαιότητα που δίνει τους καρπούς του το δέντρο,
βλασταίνουν μέσα μας οι σκέψεις μας,οι αξιολογήσεις μας,
τα 'ναι' μας και τα 'όχι' μας,τα 'αν' και τα 'ως εάν' μας,
ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΜΙΑΣ ΒΟΥΛΗΣΗΣ,
ΜΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ,
ΕΝΟΣ ΓΗΪΝΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ,
ΕΝΟΣ ΗΛΙΟΥ.
Αν θα αρέσουν αυτοί οι καρποί ;
Μα τι τα νοιάζει τα δέντρα,αν αρέσουν ή όχι οι καρποί τους !

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου