Μέθη

..
Για να υπάρχει τέχνη,
για να υπάρχει μιά πράξη ή ένας αισθητικός θαυμασμός οποιοσδήποτε,
ένας προκαταρτικός ψυχολογικός όρος είναι απαραίτητος :
η Μέθη,πρέπει να έχει κεντρίσει την νευρικότητα όλης της μηχανής,
αλλοιώς η τέχνη είναι αδύνατη.
..
Το ουσιώδες στη μέθη είναι το αίσθημα της αυξημένης δύναμης και της αφθονίας.
Κάτω απ'την επίδραση αυτή,εγκαταλείπεται κανείς στα πράγματα,
τα υποχρεώνει να πάρουν,τα παραβιάζει.
Αυτή τη διαδικασία την ονομάζουν εξειδανίκευση.
Η εξειδανίκευση δεν συνίσταται σε μιά αφαίρεση εκείνου που είναι μικρό και συμπληρωματικό.
Το αποφασιστικό είναι αντίθετα μιά τρομερή διάβρωση των κυριότερων χαρακτηριστικών,
κατά τέτοιο τρόπο,ώστε τα άλλα χαρακτηριστικά να εξαφανίζονται.
..
Όλα τα είδη της μέθης όσον και εάν ποικίλουν έχουν δύναμη τέχνης :
ο πιο παλιός και ο πιο πρωτόγονος τύπος,η έλξη των φύλων,
η μέθη που συνοδεύει όλες τις μεγάλες επιθυμίες,όλες τις μεγάλες συγκινήσεις,
η μέθη του ξεφαντώματος της πάλης,
της γενναίας πράξης,
της νίκης,
όλων των εξαιρετικών πράξεων,
η μέθη της Άνοιξης,..
..
Τέλος η μέθη της θέλησης,
η μέθη μιας θέλησης συσσωρευμένης και διεσταλμένης.
Σ'αυτή την κατάσταση πλουτίζει κανείς τα πάντα με τη δική του αφθονία :
ό,τι βλέπει,ό,τι επιθυμεί,το βλέπει εξογκωμένο,συμπυκνωμένο,γενναίο,φορτωμένο με δύναμη.
Σταθεροποιημένος έτσι ο άνθρωπος μεταμορφώνει τα πράγματα μέχρι που να αντικατοπτρίζουν τη δύναμη του,- μέχρι που να γίνουν αντικατοπτρισμός της τελειότητας του-.
..
Αυτή η επιβεβλημένη μεταμόρφωση,σ'ότι είναι τέλειο,αυτή είναι τέχνη.
Στην τέχνη ο άνθρωπος απολαμβάνει τον εαυτό του σαν μιά τελειότητα.
..