Johann Georg Faust

..
Είναι ο αυθεντικός ήρωας του μύθου της γερμανικής λαϊκής παράδοσης.
Ο μύθος αφηγείται την ιστορία τούτου του Γερμανού νεκρομάντη και αστρολόγου,ο οποίος πουλά την ψυχή του για την γνώση και την εξουσία.Ιστορικά υπήρξε ένας,ίσως και δύο,ο Γιόχαν και ο Γκεόργκ.
Κατά μία παράδοση γεννήθηκε το 1480 στο Νίτλινγκεν της Βυρτεμβέργης.
Ο ένας ή και οι δύο πέθαναν γύρω στο 1540.
Στον μύθο αυτό παρουσιάζονται οι τότε επικρατούσες τέχνες-επιστήμες της μαγείας,της αλχημείας,της αστρολογίας,της μαντείας,οι θεολογικές και οι μαύρες μελέτες,η νεκρομαντεία,ακόμη και η σοδομία.
Ο Φάουστ οφείλει τη φήμη του στον ανώνυμο συγγραφέα του πρώτου βιβλίου του Φάουστ,FAUSTBUCH,1587,ή ''ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΔΟΚΤΟΡΟΣ ΓΙΟΧΑΝ ΦΑΟΥΣΤ''.
Πρόκειται για μία συρραφή παλαιότερων αφηγήσεων για επιτεύγματα των παλαιών μάγων,όπως είχαν αναδιαμορφωθεί κατά τον Μεσαίωνα,για να αποδοθούν σε μάγους όπως ο Αλβέρτος ο Μέγας,ο Ρότζερ Μπέϊκον,που αποδόθηκαν στον Φάουστ.
Ορισμένα τμήματα του βιβλίου ενσωματώθηκαν αυτολεξεί στο μυθιστόρημα του ΤΟΜΑΣ ΜΑΝ,1947,''Doktor Faustus''.
Από την αγγλική του μετάφραση του 1592 ήταν εμπνευσμένο το δράμα ''The Tragicall History of D.Faustus''1604 του Κρίστοφερ Μάρλοου,ο οποίος και προσέδωσε την τραγική διάσταση στη μοίρα του ήρωα.
Ο Μάρλοου παρουσίαζε πολύ πιο υποβλητικά από ότι το πρωτότυπο την επίκληση και την άνοδο της Ωραίας Ελένης από τον Κάτω Κόσμο,με την οποία σφραγίζεται η καταδίκη του Φάουστ.Διατήρησε όμως τα φαρσικά στοιχεία του γερμανικού προτύπου.
Αυτή η σύζευξη του τραγικού στοιχείου με την άξεστη φάρσα διατηρήθηκε στα λαϊκά δράματα και στα έργα κουκλοθέατρου και μαριονέτας με θέμα τον Φάουστ.
Επικερδείς είναι οι εκδόσεις εγχειριδίων-οδηγιών που αποδίδονται στον Φάουστ.
Κλασσικό παραμένει το magia naturalis et innaturalis.
..
Η αντίληψη για την σωτηρία αντί για την καταδίκη του Φάουστ διαμορφώθηκε για πρώτη φορά από τον Γκοτχολτ Λέσινγκ,ο οποίος ως οπαδός του ορθολογισμού και του Διαφωτισμού,θεωρούσε ότι η αναζήτηση της γνώσης είναι η ευγενέστερη επιδίωξη του ανθρώπινου νου και σε ένα ημιτελές θεατρικό έργο του,που δημοσιεύθηκε το 1784,συμφιλίωνε τελικά τον Φάουστ με τον Θεό.
Την προσέγγιση αυτή υιοθέτησε ο Γκαίτε.
Στον Φάουστ του Γκαίτε,-το πρώτο μέρος το 1808,το δεύτερο μέρος το 1822-,ο μύθος αναπτύσσεται σε ένα βαθυστόχαστο,αλλά και εξαιρετικά ειρωνικό σχόλιο για τις διάφορες εκφάνσεις της δυτικής πολιτισμικής κληρονομιάς.
Παρατάσσει επικά,λυρικά,δραματικά,οπερατικά και μπαλετικά στοιχεία σε ένα ποικίλο φάσμα μέτρων και ύφους,αποτελώντας ένα τεράστιο,πολύμορφο σχόλιο στη θεολογία,τη μυθολογία,τη φιλοσοφία,την πολιτική οικονομία,την επιστήμη,την αισθητική,τη μουσική και την λογοτεχνία.
Καταλήγει στον εξαγνισμό και στην λύτρωση του ήρωα.
..
Τον 19ο και τον 20ο αιώνα πολλοί συγγραφείς εμπνεύστηκαν από τον Γκαίτε :
ο Φ.Μ.Κλίνγκερ στο Faust leben,,taten und hollenfahrt,1791,
ο Α.φον Σαμίας στο Faust ein versuch,1804,
ο Κ.Γκράμπε στην τραγωδία του Don Juan und Faust,1829,
ο Ν.Λέναου στο επικοδραματικό ποίημα του Faust ein gedicht,1836,
ο Χ.Χάϊνε στο ποίημα του Doktor Faust : ein tanzpoem,1851,και
ο Πωλ Βαλερύ στο θεατρικό του έργο Mon Faust,1946.
..
Στην μουσική,τα διασημότερα έργα είναι :
''Καταδίκη του Φάουστ'',1846 του Μπερλιόζ,σε τέσσερα μέρη,βασισμένη στο έργο του Γκαίτε,πάνω σε λιμπρέτο του ίδιου του συνθέτη που προήλθε από το παλαιότερο έργο του ''Οκτώ Σκηνές του Φάουστ''1828,
''Συμφωνία του Φάουστ'' του Λίστ,ο οποίος σκιαγράφησε τους τρείς κύριους χαρακτήρες του λογοτεχνικού έργου του Γκαίτε,
''Σκηνές του Φάουστ του Γκαίτε'',1844 του Ρόμπερτ Σούμαν,είδος ορατορίου με χορωδία και σολίστ,
''Φάουστ'' του Γκουνό,1839,αναθεωρήθηκε το 1869,όπερα σε πέντε πράξεις πάνω σε λιμπρέτο του Ζυλ Μπαρμπιέ και του Μισέλ Καρέ,βασισμένο στον Γκαίτε και εμπνευσμένο από το επεισόδιο της Μαργαρίτας.
..
http://en.wikipedia.org/wiki/Johann_Georg_Faust